Opdracht 1: Het vertelperspectief:
André Van Looveren
schuifelde onrustig op zijn stoel. Ik zag aan de rode vlekken op zijn gezicht
dat hij zenuwachtig was. ‘U was vanmorgen dus als eerste hier.’ Zei ik met een
vragende stem. Ondertussen had ik al gehoord dat hij de hulpdiensten heeft
gebeld zo snel als mogelijk. ‘Ja,’ antwoordde hij me op een benepen stem, ‘Ik
was hier zoals altijd als eerste.’
‘Zoals meestal, dus
het gebeurt ook dat u hier niet als eerste aankomt. Was het in die gevallen dan
de directeur die hier eerst was?’
Het hoofd van het
afdelingshoofd stond ineens vol aarzelingen ik pikte er meteen op in.
‘Hebt u iets te
verbergen, mijnheer Van Looveren? Misschien kunt u het ons meteen vertellen,
dat bespaart uzelf, mij en mijn team een hele hoop overbodige overuren.’
Van Looveren werd nu
lijkbleek, ondanks de rode vlekken in zijn aangezicht, hoestte en probeerde
zich met de moed der wanhoop te hernemen.
‘De directeur was er
nooit als eerste.’ Hoewel hij dat niet meteen vlot kon uitbrengen kon ik hem
hierin wel geloven.
‘Stoorde dat u?’
‘Wat?’ Van Looveren
keek onzeker naar mij alsof hij niet wist wat ik bedoelde.
‘Dat hij er nooit als
eerste was.’
‘Dat is zijn zaak. Ik
heb me daar niet over uit te spreken.’
‘Maar vanmorgen leek
het dus of hij eerder dan u was gearriveerd.’
Ik zag dat hij even
nadacht en Van Looveren zei toen: ‘Of dat hij hier gisteren als laatste
vertrokken is.’
‘Dat deed hij dan
vaker’, ging ik rustig verder.
Opdracht 2: Personages: Denkbeeldig interview:
-
Goedenavond,
mijnheer Van Looveren
·
Goedenavond,
Tom. Zeg maar gerust John hoor.
-
Oke, John,
laten we maar direct beginnen. Wat vindt u van de moord op de directeur van
Dirika?
·
Nutteloos!
Dat is het enige wat ik ervan vind. Ik ben al jaren inspecteur bij de federale politie
van Leuven en elke keer opnieuw als ik een moord oplos, kom ik tot de conclusie
dat men het geluk van een ander niet wil of kan zien.
-
Wat was
juist het verband tussen de moord op mijnheer Taverniers en mijnheer Gondar?
·
Wel,
meteen vanaf de dood van mijnheer Gondar hadden we een vermoeden dat er een
link was tussen de twee zaken. Het was namelijk opvallend dat beide mannen zeer
gewelddadig waren ten opzichte van hun vrouw en eventueel wat vreemd gingen.
Eén van de mannen was zelfs lid van een SM-club. Wanneer bleek dat beide
vrouwen van de slachtoffers bij dezelfde psycholoog gingen wist ik meteen
waarnaar ik moest vertrekken.
-
Wat vind
je van de journalisten die meteen op de hoogte zijn van een moord en je zo snel
mogelijk vragen willen stellen?
·
Ik begrijp
deze journalisten zeker en vast, want zij moeten tenslotte ook hun werk zo goed
mogelijk uitvoeren. Spijtig genoeg kan ik hen de info die zij zoeken niet
zomaar op het straat vertellen aan iedereen.
-
U weet dat
uw in de krant bent gekomen met het de volgende woorden als een antwoord op de
vraag van een jonge journalist of u al info had: “Vijf lettergrepen. Het begint
met pers en eindigt op conferentie.”
·
Ik weet
dat er commentaar op me gekomen is in verschillende kranten, maar ik hoop via
dit interview mijn excuses te kunnen aanbieden aan de jonge reporter. Het was
tenslotte niet de bedoeling om zo in de media te komen. Ik wou alleen maar een
mopje maken en een keertje lachen nadat ik s ’morgens uit mijn douche werd
gebeld door de centrale.
-
Ik zou u
al willen bedanken voor dit aangename interview! Ik zal er het beste van maken
en meer dan waarschijnlijk komt het dinsdag 5 mei in ons tijdschrift.
·
Graag
gedaan, nog veel succes met je carrière!
-
Bedankt,
nog een goede avond!
Opdracht 3: Stukje dagboek:
Hallo dagboek
Vandaag heb ik voor de
zoveelste keer mijn gevoelens opzij moeten zetten tijdens het werk. Ik heb er
echt genoeg van. Ik ben verliefd op John en zou het nu ook willen duidelijk maken
over de hele wereld! Telkens ik aan hem voorstel om het te vertellen aan
familie en vrienden wijst hij het verzoek af en probeert hij me uit te leggen
dat het zijn tijd nodig heeft. Dit is niet de juiste manier. We hebben het
vanmorgen beiden ontdekt toen John zijn dochter ineens voor de deur stond
wanneer ik pannenkoeken aan het bakken was voor hem. Zijn dochter wist er nog
helemaal niets van en ze wees hem erop dat hij nu met een veel te jonge vrouw (verwijzend
naar mij) bezig is en hij mama al vergeten was. Dit was uiteraard niet de
eerste ontmoeting die ik had verwacht met de kinderen van mijn toekomstige man.
Later op de dag heb ik dan ook nog gehoord van John dat zijn zoon hem gebeld
heeft om te vragen of hij in een midlifecrisis zit. Dit kan niet goed zijn voor
het vertrouwen naar zijn kinderen toe en daarom steun ik hem deze momenten zo
hard als nodig.
Voor de rest zijn er
ook niet veel nieuwe aanwijzingen naar de moord op de directeur van de firma
Dirika. Volgens mij gaat het nog zeer lang duren voordat we in die zaak een
doorbraak zullen hebben. Om niet te zeggen dat het niet meer mogelijk zal zijn.
Om deze dag wat samen
te vatten, hij was zeker niet vatbaar voor herhaling. Maar ja, het kan niet
altijd even leuk zijn. Er zijn nu eenmaal slechte en goede dagen in het leven.
Tot morgen
Mieke